Με αφορμή το περιστατικό που συνέβη στο χθεσινό επεισόδιο του "Μεγάλου Αδερφού", αποφάσισα και εγώ να ασχοληθώ με το θέμα που συζητιέται όσο κανένα άλλο στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό του βιασμού εξαιτίας ενός παίκτη του συγκεκριμένου ριάλιτι σόου. Του λεγόμενου "Αντώνη".
Στην κοινωνία που ζούμε, υπάρχουν πολλά περιστατικά βιασμού και σεξιστικών επιθέσεων. Δεν είναι μόνο στην τηλεόραση και στο Hollywood. Αλλά και στη διπλανή μας πόρτα. Στις πλατείες, τα πάρκα, τα μεγάλα αστικά κέντρα, και όχι μόνο. Αλλά οπουδήποτε αλλού. Και το κακό είναι, ότι, οι γυναίκες, δυστυχώς, δεν μιλάνε. Δεν αποκαλύπτονται σε κανέναν. Θέλουν να το κρατήσουν κρυφό. Δεν ξέρω για πόσο όμως. Ούτε κι αυτές ξέρουν για πόσο θα το κρατήσουν.
Εγώ, προσωπικά, θεωρώ, ότι αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει τέτοιου είδους θύματα να μιλάνε σε κάποιον δικό τους άνθρωπο ή έναν ειδικό. Δεν είναι ότι προκύπτει από την τηλεόραση, αλλά από τις ορέξεις που έχουν ορισμένοι "παλιάνθρωποι" και δήθεν γύπες/sugar daddies/κτλ. Οι ορέξεις αυτές, οπουδήποτε και αν είναι, από οποιονδήποτε προκύψουν, είναι κάτι παραπάνω από αρρωστημένες. ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.
Δεν βλέπω ριάλιτι του είδους "Big Brother" ή οποιουδήποτε άλλου είδους. Εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προωθούν ένα είδος μαζοποίησης. Προωθούν την ίδια τη μαζοποίηση πιο πολύ και από τον ορισμό της έννοιας. Και ούτε θέλω να τα δω. Άραγε, πώς η τηλεόραση ωθεί στη μαζοποίηση;
Έχει χίλιους δυο μηχανισμούς να προωθήσει τη μαζοποίηση. Από τα "υποκουλτουριάρικα" ριάλιτι σόου, τις χαμηλού επιπέδου εκπομπές που προωθεί και προβάλλει σε ακατάλληλες ώρες. Ομοίως σειρές. Υπάρχουν κοινά όλων των ηλικιών που τα βλέπουν αυτά. Ανεξάρτητα τις ώρες.
Αυτές οι εκπομπές όμως, γίνονται οι αγαπημένες συνήθειες των τηλεθεατών, γι' αυτό έχουν τραγελαφικά νούμερα τηλεθέασης και τις βλέπει πολύς κόσμος. Και αυτά τα τραγελαφικά (δηλ. τεράστια) νούμερα τηλεθέασης προκύπτουν από το χαμηλό πνευματικό επίπεδο των τηλεθεατών, δηλαδή της πλειοψηφίας τους. Δεν έχω καμία πρόθεση να προσβάλλω τον οποιονδήποτε τηλεθεατή του λεγόμενου "Big Brother", αλλά, δυστυχώς, σε όλα τα ριάλιτι σόου, αυτή είναι η αλήθεια...
Και είναι πικρή.
Κλείνοντας, εγώ προσωπικά, ούτε με αλεξίσφαιρο γιλέκο δεν θα έβλεπα ριάλιτι σόου και ιδιαίτερα τον "Μεγάλο Αδερφό". Προτιμώ τις ποιοτικές εκπομπές περισσότερο από τα ριάλιτι ή την εκπομπή του Jerry Springer. Που και αυτή, είναι μια μορφή μαζοποίησης. Δυστυχώς, ακόμα και παιδιά βλέπουν τον "Μεγάλο Αδερφό" και ωθούνται στον μηχανισμό του...
Αυτά συμβαίνουν όχι μόνο στο χώρο της τηλεόρασης, αλλά και στη διπλανή μας πόρτα.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΝΤΑΙ. ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΡΥΦΑ.
